....Οι αρχές και το πλαίσιο της Εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν σαφώς και διακριτικά καθοριστεί από τους τρεις άξονες της Κοινοτικής Πολιτικής, το νομικό (Συνθήκη του Μάαστριχτ), τον οικονομικό (Λευκή Βίβλος για την Οικονομία) και τον κοινωνικό (Πράσινο Βιβλίο για την Κοινωνική Πολιτική).

....Ο ρόλος της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι να συμβάλλει δυναμικά μέσα από ένα διεθνές περιβάλλον οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πολυσύνθεσης:

....α. στην ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς που θα εξασφαλίζει τη μεταφορά τεχνογνωσίας και την κινητικότητα του ανθρώπινου δυναμικού, προωθώντας παράλληλα τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

....β. στην επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής συνοχής μεταξύ των διαφορών στην οικονομία (διαφορές ταχύτητας, ανεργία) την κοινωνία (ισότητα ευκαιριών, αποκλεισμός, κοινωνική δικαιοσύνη) και τον πολιτισμό (γλώσσες, παραδόσεις) οι οποίες υφίστανται ανάμεσα στα κράτη μέλη,

....γ. στη δημιουργία του "Ευρωπαίου πολίτη" ως κεντρικού συντελεστή της ενοποιητικής διαδικασίας και ως συμπύκνωσης της κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης.

....Σύμφωνα με τη Λευκή βίβλο, ο ρόλος της εκπαίδευσης αναμένεται να καταστεί ιδιαίτερος παράγοντας της Κοινοτικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια και θα αποτελέσει την κύρια συνιστώσα της ευρωπαϊκής ταυτότητας, της κοινωνικής συνείδησης, της κοινωνικής προόδου και της προσωπικής ανάπτυξης των ατόμων μέσα στον ενιαίο οικονομικό και κοινωνικό ευρωπαϊκό χώρο.

1. Η κατανάλωση θεωρείται όχι μόνο ως οικονομικό φαινόμενο, αλλά και ως κοινωνική και πολιτισμική διαδικασία, η οποία επηρεάζεται από ένα πολύπλοκο πλέγμα παραγόντων και παράγει ένα πολυποίκιλο φάσμα αποτελεσμάτων και επιδράσεων στους αντίστοιχους τομείς.
2. Ο καταναλωτής θεωρείται ως υποκείμενο δικαιωμάτων, φορέας υποχρεώσεων και διαμεσολαβητής σχέσεων από, διαμέσου και προς την κοινωνία. Ειδικότερα θεωρείται η ιδιότητα του εθνικού/Ευρωπαίου καταναλωτή ως μερικό χαρακτηριστικό της ταυτότητας του και προτείνει την ανάλυση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του πολίτη τόσο στο θεωρητικό, όσο και στο παιδαγωγικό-διδακτικό επίπεδο του αναλυτικού προγράμματος (Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή, Οικιακή Οικονομία, Ανθρώπινα Δικαιώματα).
3. Ο καταναλωτισμός / καταναλωτικές σχέσεις τοποθετείται εντός του πλαισίου του σύγχρονου προβληματισμού που διαμορφώνεται από τους εξής άξονες: (α) τη διεθνοποίηση της οικονομίας, (β) την παγκοσμιοποίηση της πληροφορικής και (γ) την εξέλιξη της τεχνο-επιστήμης, οι οποίες αναπόφευκτα επηρεάζουν την παραγωγή, διάθεση και κατανάλωση προϊόντων, υπηρεσιών και χρήματος, τις συνθήκες διαβίωσης, τη διάχυση της επικοινωνίας, την οργάνωση και λειτουργία του κοινωνικού σχηματισμού στα επίπεδα της τοπικής, εθνικής, ευρωπαϊκής, παγκόσμιας κοινότητας.

....Συμπερασματικά, η Αγωγή του Καταναλωτή προσδιορίζεται ως εκπαιδευτική / μορφωτική διαδικασία εντός του υφιστάμενου πλαισίου της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εξαρτάται από τις αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον και αφορά τις σχέσεις με τις θεμελιώδεις ελευθερίες της κυκλοφορίας προσώπων, προϊόντων, υπηρεσιών και αγαθών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

....Η κατανάλωση, αντίστοιχα, καθορίζεται ως προς την οικονομική, κοινωνική και την πολιτιστική διάσταση.

....Τα 5 βασικά δικαιώματα της Αγωγής του Καταναλωτή, όπως αναφέρονται στην απόφαση του Συμβουλίου της 9/6/1986 είναι:

1. Το δικαίωμα της προστασίας από τα οικονομικά συμφέροντα (προδιαγραφές, σήματα, ετικέττες, τιμές, ποιότητα).
2. Το δικαίωμα της προστασίας της υγείας και της ασφάλειας (διατροφή, υγιεινή, ασφάλεια, περιβαλλοντική προστασία).
3. Το δικαίωμα της πληροφόρησης και της εκπαίδευσης (πληροφόρηση για τρόπους παραγωγής, προμήθειας, δημόσιες υπηρεσίες, νόμους, αποφάσεις, εγκυκλίους, επιπτώσεις, αποτελέσματα κ.ά.).
4. Το δικαίωμα της αντιπροσώπευσης (ίδρυση συνδικάτων, δημιουργία συλλόγων και οργανώσεων, υπηρεσίες συμβουλίων κ.ά.).
5. Το δικαίωμα της επανόρθωσης (αποζημίωσης, αποκατάστασης) σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο και απέναντι στο δημόσιο ή ιδιωτικό συμφέρον.